Leczenie bólów kręgosłupa

O terapii wg. Ackermanna

Większość dolegliwości, których przyczyna tkwi w zaburzeniach narządów ruchu, szczególnie kręgosłupa, są dolegliwości typu odwracalnego. Oznacza to, że można je wyleczyć.

Metoda Ackermanna jest holistyczną koncepcją terapii, według której na dolegliwości powstałe w narządach ruchu organizm ludzki zawsze reaguje jako całość. Pierwotna przyczyna wymusza kompensacje w innych segmentach.

Przy stawianiu diagnozy przez terapeutę często nieodzowne jest przeprowadzenie badania radiologicznego. Informuje ono o statyce ciała pacjenta oraz o przeciwwskazaniach do przeprowadzenia terapii.

Terapeuta po dokładnym wywiadzie, obserwacji i analizie dolegliwości określa indywidualny obraz tego, jak doszło do powstania przemieszczeń. Palpacja miednicy i pomiar długości kończyn pozwalają zazwyczaj bardzo dobrze określić pozycję stawów krzyżowo-biodrowych i położenie kości krzyżowej w stosunku do piątego kręgu lędźwiowego. Specjalistyczne techniki diagnostyki palacyjno-porównawczej dokładnie określają miejsce, stopień i rodzaj zablokowania poszczególnych segmentów kręgosłupa i stawów obwodowych.

Sama terapia jest bardzo precyzyjna. Metoda ta pozwala na działanie w miejscu przyczyny schorzenia, dlatego zostaje odblokowany tylko i wyłącznie ten segment, który powodował bóle i dolegliwości pacjenta. Tak więc przy zastosowaniu metody Ackermanna w ciągu jednego lub kilku zabiegów można usunąć lub znacznie złagodzić ból.

Terapeuta w swojej codziennej pracy spotyka się z takimi objawami jak ból, ograniczenia zakresu ruchu oraz wynikające z nich zmiany zwyrodnieniowe, które mogą prowadzić do symptomów chorobowych w narządach wewnętrznych danego segmentu.

Zdarzają się również sytuacje odwrotne, gdy w drodze odruchu - napięcia i bóle w okolicach kręgosłupa są sygnałem zaburzeń w organach wewnętrznych. Dlatego zabiegi terapeutyczne kręgosłupa przynoszą dobre efekty przy różnego rodzaju zaburzeniach w funkcjonowaniu narządów wewnętrznych połączonych z dolegliwościami kręgosłupa.

Terapia manualna wg. Koncepcji Kaltenborna-Evjentha

Terapia manualna wg. Koncepcji Kaltenborna-Evjentha zajmuje się w ramach ogólnie przyjętego postępowania diagnostycznego i terapeutycznego leczeniem odwracalnych zaburzeń czynności narządu ruchu, które wywodzą się z zaburzeń strukturalnych i towarzyszą im lub są ich następstwem. Dolegliwości są z reguły spowodowane zaburzeniami czynnościowymi, których wczesne leczenie może zapobiegać późniejszym, dalszym patologicznym zmianom strukturalnym.

Terapia manualna obejmuje wszystkie manualne techniki diagnostyczne i terapeutyczne w obrębie kręgosłupa oraz stawów obwodowych, służące do wykrywania i leczenia tych zaburzeń.

Neurodynamika wg teorii Michael'a Shacklock'a

Neurodynamika wg teorii Michael'a Shacklock'a, który zwrócił uwagę na znaczenie integracji mechaniki i fizjologii układu nerwowego w terapii manualnej chorób układu mięśniowo-szkieletowego. Aspekty związane z działaniem układu nerwowego, takie jak ruch, napięcie, elastyczność tkanek oraz fizjologia są zagadnieniami równoważnymi.

Konkretne metody terapeutyczne stosowane są w leczeniu chorób układu nerwowo-mięśniowo-szkieletowego.

Wskazania do terapii manualnej:

Terapia manualna znajduje zastosowanie w leczeniu wielu dolegliwości narządu ruchu, a w szczególności:

• dolegliwości bólowe kręgosłupa i stawów obwodowych,
• dyskopatia,
• dolegliwości bólowe głowy,
• rwa kulszowa,
• cierpnięcia, mrowienia, drętwienia kończyn,
• boczne skrzywienia kręgosłupa,
• stany pourazowe,
• inne schorzenia ortopedyczne i neurologiczne.